Ik ben een roker.

Opeens heb je het: je wordt damper.
Ik damp.
Jij dampt.
Hij dampt
Wij dampen.
Jullie dampen.
Ik heb gedampt.

Goddampt.




Er zit een soort treurigheid in. Ik kan niet stoppen met roken, dus vervang de sigaret maar door een e-smoker. Een verdamper. Waar damp uitkomt met een soort van tabakssmaak.
Treurig, want als roker kan ik me nog verschuilen achter het aloude "tegendraadse" van een sigaret.
En ook dat een sigaret gewoon lekker is, wat al die anti-rook schlemielen ook menen te kunnen beweren. Roken is niet vies, dat wordt voorgehouden door die honden van de anti-rookbrigade.
En in plaats van dat ik met een peuk in mijn handen de gezelligheid opzoek, sta ik nu te hannesen met een e-smoker. Ondanks dat de tuit van die e-smoker de maat heeft van een filtersigaret, is het niet helemaal een oude vertrouwde lucky. 

En toch...
En toch kreeg ik steeds meer moeite met die gortdroge bek, die half afgestorven smaak in mijn waffel. Ik kreeg ook steeds meer moeite met alle andere zooi die in sigaretten zitten. En eerlijk gezegd ook steeds meer moeite met het feit dat ik wel moet roken van de staat, maar dat nergens meer mag. Ik moet roken van de staat, want met 3000 weggerookte euro's, lever ik een substantiele bijdrage aan de schatkist.
Ik mag het nergens, want overal loeren die extremisten van de anti-rook lobby.

Hoe dan ook:

Bij mijn werk op Schiphol ontmoette ik een oudere collega die in het rookhok verwoed aan een e-sigaret aan het trekken was. En hij vertelde vol enthousiasme over het ding. Hoe prettig het wel niet was, over het feit dat niemand er wat over kon mekkeren. Over hoe relatief onschadelijk het voor de omgeving is. Over het feit dat het lekkerder is. En veel goedkoper.
In eerste instantie deed ik of ik geboeid luisterde. Mijn eerdere ervaring met zo'n ding was niet denderend.
Je moest namelijk bij een van die varianten in één teug helemaal door-inhaleren. Wat bij mij leidde tot een longverscheurende hoestbui. Ik blafte bijkans mijn complete herseninhoud naar buiten.
Dus al die hallelujah verhalen over deze e-smoker nam ik voor mezelf met een enorm dikke korrel handgewonnen Himalaya-zout.
Tot ik van de man de kans kreeg om het te proberen.
En verdomdampt...
Het rookte als een gewone peuk. Er zat een (zelfs voor mij) appetijtelijk smaakje aan.
Ik hoefde niet te hoesten als een malle. Het ging vanzelf.
En toen rekende hij me voor wat ik ongeveer per week kwijt zou zijn aan dit apparaat tegenover mijn huidige tabaksverbruik.
Van 56 euro per week naar 6 euro per week. En dan krijg je alleen maar wat nicotine en waterdamp binnen. Dus je krijgt minder, maar je betaalt ook minder. 50 euro per week. Minimaal.
Goed, de initiele aanschaf is prijziger dan een pakje sigaretten, maar daar hebben we het niet over.
Hiermee was de masterclass "dampen" gedaan, want de collega moest met zijn ritten beginnen. Jammer, want het leverde me bij bestelling toch wat dubio's op.

 Okee, ik moest wat schroom overwinnen. Zeker omdat de winkel waar mijn collega zo hoog over opgeeft, zichzelf ikrookgezond noemt.
Ik geloof nooit dat een sigaret (e of non-e) nu echt het toppunt van gezondheid is.
En dan sta je buiten niet aan een sigaret te lurken, maar aan een stalen pijp met een brander, vocht en een batterij erin.
Het voelt toch wat besmuikt allemaal.
Maar....
Vanmorgen ben ik de dag begonnen met een kop koffie, zonder sigaret. Wel met e-smoker.
Mijn pakje sigaretten dateert alweer van 2 dagen geleden. Ik rook er nog wel uit. Pro forma, en weet niet of ik nu nooit meer sigaretten koop, of dat ik het bij de e-smoker hou.
Na de avondmaaltijd was mijn genot een paar hijsen van de e-smoker. Damper. Ik damp. En die hijsen komen best aan, want ik geloof dat ik me in de nicotine hoeveelheid vergist heb. Met pure nicotine, heb ik geloof ik minder nodig dan een sigaret. Dus een paar hijsen van mijn damper (ook dit klinkt enigszins vreemd, uit mijn mond) zijn voldoende voor een tevreden roker.

Voor alle zekerheid: iemand die dampt (en dus blijkbaar dampgedrag vertoont) is gewoon een roker die minder teer en andere troep tot zich neemt. En ik beschouw mezelf gewoon als roker.
Maar wellicht behoor ik nu tot het hipsterras dat hip is omdat ik gezond ongezond doe. Ofzo.

Ondanks dat dat hele dampen dus geen schadelijke of stinkende rook produceert, maar gewoon waterdamp, blijf ik buiten roken. En liefst ook een beetje uit Jentes zicht.
Maar er zal nooit, maar dan ook helemaal nooit meer een anti-rook-terrorist aan mij kunnen vragen of ik dat stinkstokje uit wil doen, omdat hij er *kuch-kuch* zoveel last van heeft.
Opbokken, zeg ik dan. Je stinkt zelf.

Zitten er dan geen nadelen aan?
Jawel: je moet alles opnieuw uitvinden. Wat is lekker? Je kunt de weerstand instellen etc etc. Dus meer keuzestress. Zoals ik al zei: de masterclass dampen was iets te kort.
Ik moest op de gok een smaakje bestellen, en de tabakssmaak, hoewel behoorlijk lijkend, is geen lucky die dus gewoon heel lekker is. Ik vind het zelfs wat lafjes, en ben dus veroordeeld tot wederom goed zoeken naar een smaak die me lekker lijkt. Wederom: keuzestress.
Het ding werkt op een batterij. En die moet je met een snoer laden. Dus je moet er een hele administratie van bijhouden.
Wat doe je erin, wanneer is het op? En ga zo maar door. Er zit een coil in. Zo noemen ze dat ding dat, aangestuurd door de batterij dat sapje (de nicotine en smaakhoudende stof) tot damp dampt. Die coil heeft een beperkte levensduur. Dus die moet je tijdig vervangen. Maar ook daar heb je weer keuzes. Op 1,4 of 1,6 ohm. En wat kies je dan?


Tot nu toe ben ik behoorlijk positief. En bijkomend voordeel: ik zal op termijn nooit meer peuken hoeven weggooien.

Dus tot op dit moment een behoorlijk tevreden damper.
Volgend jaar om deze tijd ben ik waarschijnlijk dik rijk van alle peuken die ik niet meer hoefde te roken, omdat ik mijn nicotine op goedkopere en efficientere manier binnenkrijg.

Joechei.

Tot zover mijn avonturen als dampende vent.