Update

Oke, het is tijd om ook weer eens iets leuks of minder beladens te schrijven.

...


...


...


......


........

Okee, zo erg is het misschien niet. Ik ga even wat beter mijn best doen...

Ik heb ooit wel eens gememoreerd aan het feit dat technologie en ik een bitter slechte combinatie zijn. Volgens mij heb ik dat vaker geroepen dan "ooit wel eens".
Nu kregen wij een poos terug te horen dat we van de baas een heuse Ipad zouden krijgen om onze bladmuziek van te lezen. Iedereen in rep en in roer, want oh, hoe geweldig en ahhhh wat geniaal en makkelijk en fantastisch en meer van dit soort blije reacties.
Maar zoals dat bij defensie wel vaker gaat: eerst zien en dan geloven.
Goed, een week geleden kreeg ik dat ding in mijn maag gesplitst, en mijn gevoel van ongemak bleek een soort van self-fulfilling-profecy te zijn: ik kreeg het ding met geen mogelijkheid aan de gang.
Pure, blinde frustratie. Er werd gemeld dat we per se met ons defensie-account een Ipad account aan moesten maken. Want het ding was puur voor zakelijk gebruik, en maar zeer beperkt privé gebruik.
Dat lukte, nog net.
Maar om er vervolgens de noodzakelijke apps op te zetten om ermee te werken.... Ho maar. Dat lukte gewoonweg niet. Vloekend van ellende heb ik het klereding in mijn tas geflikkerd om er een week niet meer naar te kijken.
Afgelopen week samen met een collega geprobeerd om het kreng aan de gang te krijgen met een eigen account. Want ook ik had ooit een Iphone, en dus een eigen account. Maar ja. Een eigen account dat inmiddels alweer bijna een jaar ongebruikt ergens in die wolk rondhangt, omdat ik heel tevreden geen Apple gebruiker meer ben, is bij het installeren van een nieuwe Ipad net zo nutteloos. En accountherstel van Apple moet serieus uren in beslag nemen. En dan nog, als dat herstel volgens Apple gedaan is, kom je er niet in omdat je dan de code van je oude Iphone ergens op moet duiken.
Zelden zoiets gebruiksonvriendelijks meegemaakt als die zooi van Apple. Maar dat zal wel aan mij liggen.
Wederom landde het ding ergens in mijn tas.
Uiteindelijk kreeg ik een -wat dit onderwerp betreft zeldzaam- intelligente ingeving. Ik prakte er mijn defensie account weer op, ten slotte was dat een soort van opgelegde verplichting. Als er dan vervolgens geen apps op konden waarmee ik mijn werk met het ding kon doen, was het niet mijn probleem, en kon ik het ding met opgeheven hoofd daar achterlaten waar het hoort: bij defensie. Om er nooit meer naar terug te hoeven kijken.
Er was iemand intelligenter en in elk geval technologisch nog slimmer: die pakte die Ipad, deed even zwiepen met zijn vingers en mijn vooraf genoteerde codes, en alles lijkt te werken.
Ik heb zelfs al één liedje van dat ding gespeeld.
Mooi, zou je haast zeggen. Eind goed, al goed.
Ik zal er geen andere apps op zetten dan dropbox en een muziek-lees-en-aanpas-programma. Daar heb ik simpelweg het talent niet voor en ook niet de interesse in.
Bovendien staat er in de door de Staat verstrekte handleiding in dat prive gebruik maar zeer beperkt mag zijn. De enige die er prive lol van zou hebben, is Jente, maar dan vrees ik dat ik binnen een week al een nieuw scherm kan gaan kopen.
Ik ben de betrokken collega's dan ook zeer dankbaar voor het feit dat zij hun talenten op mijn toverdoos hebben botgevierd. Ik zag al helemaal voor me hoe ik op het matje werd geroepen omdat ik uit frustratie een door de overheid verstrekte Ipad twv 1100 euro door de zaal zou hebben gesmeten, waarbij niet alleen die Ipad verbrijzelde, maar ook een of meerdere schedels van toevallig passerende en onschuldige collega's.
De waarde van die toverdoos is voor mijn sociaal ingestelde ziel toch wel een dingetje.
Het praktische gebruik ervan (voor mij dan in elk geval) is puur en alleen bladmuziek lezen. Puur praktisch dus, heb ik nu dus een muziekmap ter waarde van 1100 euro. Als ik naar mijn huidige insteek-karton kijk, propvol bladmuziek, dan kost dat nog geen 5 euro alles bij elkaar. Ik vind daar wat van.
Toegegeven: het zal best wel wat papier besparen. Maar ik vraag me af of al die Ipadden die regelmatig gestekkerd moeten worden, opgeladen middels door bruinkool opgestookte energiecentrales, nu echt zoveel milieuvriendelijker zijn. Dit nog los van de accuproductie en de transport-uitstoot.
Maar soit.

Verhip... Alles teruglezend, is dit (op de zelfspot na) ook weer niet denderend leuk. Dus om er een leuke twist aan te geven: ja. Het is fijn dat ik dus collega's heb die mijn anachronistische ziel tegen mezelf in bescherming namen, om me te helpen. Dit hoefde ik dus niet in mijn eentje klaar te spelen.

Om toch even mijn gekokketteer met mijn technologische onmacht te relativeren: het had in theorie gekund dat ik dit zelf had klaar kunnen spelen. Dit is louter theorie.
Toen ik nog een Iphone had, heeft Ilse voor het grootste gedeelte voorkomen dat die krengen een voortijdige dood stierven. Maar met veel opschrijven van eindeloze reeksen passwords, codes en andere onzin heb ik me er doorheen weten te slaan.
Maar nu ik al ruim een jaar ben overgestapt op Android (dat veel beter en makkelijker in te stellen is, en waarbij alle accounts zijn samengevoegd in 1 account) kan ik zeggen dat dat laatste me veel beter bevalt. Computer en telefoon zijn 1 account dat ongemerkt en ongevraagd synchroniseert. Iets dat me met de combi ios- windows nooit gelukt is.
Het feit dat mijn motorola telefoon ook in staat is om mijn frustratielevel tot nieuwe hoogten te doen stijgen, is iets dat ik aan die telefoon wijt. Die dus ook echt op het punt staat om vervangen te worden, en als dat zo is, gewoon van pure opluchting mijnerzijds, zijn leven met vliegende vaart te eindigen tegen de dichtstbijzijnde (en hardste) muur. Maar Android en Marnix is, voor zover mogelijk, een betere, zachtaardiger combinatie dan ios.

Ik begon deze zondag om ongeveer half 8. Jente was al vroeg wakker, maar voor mij is half 8 echt uitslapen. En dit keer zonder keihard afgestraft te worden met een daverende hoofdpijn. Het moet niet veel gekker worden.
Ik wens eenieder een mooi (resterend) weekend.